Project verbetering Regionale Keringen

Portefeullehouder Anco Sneep

“De realisatie van het project Verbetering Regionale Keringen is een prachtige mijlpaal voor de waterveiligheid van ons gebied. Daar ben ik erg blij mee. En vooral ook met de betrokken en prettige samenwerking van alle partijen. Maar het werk aan onze dijken is nooit af. Door klimaatverandering, ontwikkelingen rond de dijken en nieuwe inzichten moeten we dijken steeds weer op sterkte houden en brengen. De laatste decennia is er achter de dijken van de Mark, Dintel en Vliet steeds meer gebouwd. Van woningen tot bedrijven. Mensen, dieren en economische waarden achter de dijk moeten steeds beter worden beschermd tegen hoogwater.”

Projectmanager Ron Nouws

“Om tot de juiste keuzes voor de dijkversterking te komen, was het belangrijk om met alle betrokkenen in gesprek te gaan. Alleen door alle belangen en informatie boven tafel te krijgen, kon het algemeen bestuur van het waterschap een weloverwogen besluit nemen. De dijkinspiratieteams hebben ons daar ontzettend goed bij geholpen. Bij de verdere uitwerking van het besluit in de planuitwerkings- en uitvoeringsfasen zijn verschillende uitdagingen op ons pad gekomen. Waarbij we kijkend naar een oplossing altijd het belang van de stakeholders hebben meegenomen met als uiteindelijk resultaat een tevreden eindgebruiker.
Het projectteam is ingericht volgens het IPM-model, waarbij niet alleen ingezet is op de inhoudelijke specialisme ,maar ook op projectbeheersing en contractafhandeling. Door de samenwerking binnen het team is het gelukt om binnen planning en budget een mooi project met verschillende duurzaamheidsaspecten te realiseren. Iets om als waterschap, maar zeker ook als projectmanager trots op te zijn!”

Stakeholder aan het woord

“KWS en Martens en Van Oord hebben als combinatie de uitvoering voor hun rekening genomen. Kenmerkend aan dit project was het grote areaal (15 kilometer dijk in verschillende gemeenten) met verschillende stakeholders en belangen. De uitvoering bestond uit een breed scala aan werkzaamheden. Denk aan grondwerk, damwandconstructies en daarmee samenhangende zaken zoals openbare inrichting, kabels en leidingen. Maar ook hele specifieke zaken zoals de herinrichting van het terrein van de roeivereniging in Terheijden. Kortom een veelomvattende klus waarbij integraliteit een uitdaging was. Dit project kende een lange voorbereiding van bijna tien jaar. De uitvoering duurde ‘slechts’ twee jaar wat in dit geval relatief kort te noemen is. Om alle aspecten te beheersen, zijn de nodige krachten gebundeld en zijn we er als waterschap, KWS en Martens en Van Oord in geslaagd een en ander voor de gestelde mijlpalen te realiseren. Een prestatie waar we trots op zijn met elkaar!

In een traject van deze omvang is het vooraf al zeker dat er verrassingen voorkomen. Juist dan komt het aan op het collectief presteren. Alleen dan kunnen verrassingen het hoofd worden geboden zonder dat projectdoelstellingen onder druk komen te staan. Ook dit project kenden een veelvoud van dit soort uitdagingen. Een voorbeeld bij locatie Steenbergen: In het kanaal dat parallel loopt aan het Doornedijkje bleek de bodemopbouw significant af te wijken. Omdat dit een relatie heeft met de stabiliteit van de direct aangelegen waterkering, wilden we de risico’s adequaat beheersen. Er was weinig tijd, dus moest snel een passende oplossing en werkwijze worden bedacht. Er werd goed overlegd tussen opdrachtnemer en opdrachtgever. Daarmee hebben we de risico’s beheerst en is het tijdig uitgevoerd binnen de projectdoelstellingen.”

Stakeholder aan het woord

“Eind 1996 kochten mijn vrouw en ik een vervallen boerderij aan de Zevenbergseweg in de polder Zwartenberg onder Etten Leur. Gezien alle ‘spookachtige’ verhalen rond dit pand van mede polderbewoners kreeg ik snel interesse in het huis en ook over de polder in het algemeen. Hoe meer historische feiten ik vond, hoe dieper ik ging graven. Op enig moment (eind 2003) beklaagde een agrariër zich over ‘puin’ in een van zijn percelen gelegen tegen de zeedijk aan de noordzijde van de polder. Omdat ik dat vreemd vond op die plek, zijn we samen gaan kijken. Wat ik zag, was niet echt puin te noemen. Het waren wel resten van IJsselsteentjes. Nog steeds vreemd natuurlijk. Kijkend naar het dijklichaam zie ik in het talud gedeelte (dus niet aan de bovenkant) een verzakking in de dijk. 
Op dat moment bedacht ik me dat ik een kaart had uit 1680 van de polder waarop de “Nieuwe Sluis” stond. Thuisgekomen maakte ik meteen weer rechtsomkeer, gewapend met een pioniersschopje. Daar waar de verzakking links en rechts ophield, heb ik wat grond weg geschraapt. Binnen no-time vond ik gemetselde fundamenten die ik zeer beperkt blootgelegd heb. Ik voelde me alsof ik een schat had gevonden! Allerlei instanties zoals gemeente, heemkundekring, waterschap en provincie heb ik benaderd om iets met mijn ontdekking te doen, maar helaas overal 0 op rekest.

Ook al woon ik sinds 2017 niet meer op Zwartenberg, mijn belangstelling voor het gebied is er nog steeds. Voor het project Verbetering Regionale Keringen heb ik destijds een rapport gelezen waarin onder meer melding werd gemaakt van archeologisch mogelijk belangrijke plaatsen. Opnieuw ben ik erin gedoken en ontdekte vrij snel dat er “niets archeologisch waardevols” te vinden zou zijn in deze polder. Het bleek echter een conclusie te zijn, gebaseerd op archeologisch bureauonderzoek. Met dat gegeven en mijn vondst van destijds, heb ik weer aan de bel getrokken bij waterschap Brabantse Delta. Uiteindelijk resulteerde dat toch in veldonderzoek. Dit heeft plaatsgevonden in januari 2023 waar ik ook bij mocht zijn. Wat tevoorschijn kwam, was voor iedereen onvoorstelbaar. Mijn hoop om het geheel te conserveren kon helaas niet waargemaakt worden. Alles moest weer worden toegedekt om de dijk te kunnen versterken. Wat rest is een informatiebord wat ik samen met iemand van het bestuur van Brabantse Delta heb mogen onthullen!”

Stakeholder aan het woord

In aanvang was het behoorlijk schrikken voor de roeivereniging toen aangekondigd werd dat een damwand geslagen zou worden langs ons terrein en het “werkniveau “ van de roeiers met ongeveer 90 cm zou gaan verhogen. Boten moesten in de toekomst daar overheen getild worden om bij de vlotten te komen.

Een plan van de vereniging werd gepresenteerd aan het waterschap. Na een behoorlijke periode van onderhandelen werd dit plan goeddeels geaccepteerd, vastgelegd in een overeenkomst en gerealiseerd.
Wat is het mooi geworden en wat zijn we trots, dankzij eigen inzet van onze vrijwilligers, de uitstekende samenwerking met waterschap Brabantse Delta, de aannemerscombinatie KWS/ Martens en Van Oord en Interboat Marina’s.